Lublin to historyczne i bardzo ważne w dziejach Polski miasto położne nad rzeką Bystrzyca. Dzieje tego ponad 700- letniego miasta do dziś skrywają stare mury, ulice i budynki. Stare XVII-wieczne i starsze kamienice i zaułki tworzą jedyny w swoim rodzaju klimat miasta, w którym stykały się obyczaje, kultury i religie wielu państw. Warto zwiedzić to miasto. Do najbardziej drogocennych zabytków zaliczamy: Bramę Grodzką, Bramę Krakowską,Cerkiew prawosławną pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego.
Brama Grodzka powstałą za czasów panowania Kazimierza Wielkiego po najeździe tatarskim w 1341 r. Pełniła główni funkcje obronne, chroniąc miasto od kierunku północnego.
Pierwsza pisemna informacja jaką udało się odnaleźć o istnieniu cerkwi prawosławnej pochodzi z około 1390 r. Była to świątynia zbudowana z drewna pw. Przemienienia Pańskiego. Kolejna informacja o cerkwi pochodzi z roku 1447. Na rogu ulic 3-go Maja i Krakowskiego Przedmieścia w latach 20-tych XIX wieku powstał gmach Komory Celnej z wagarnią projektu J. Stompfa.
Warto zwiedzić Muzeum Lubelskie na Zamku. Historia zamku w Lublinie zamku wiąze się ścisle z powstaniem kasztelanii lubelskiej w XII wieku.W czasach Kazimierza Sprawiedliwego na wzgórzu wzniesiony został gród umocniony drewniano-ziemnym wałem. Umiejscowienie grodu w tym miejscu miało charakter taktyczno obronny, gdyż od strony wschodniej rozciągały się bagna rzeki Czerniejówki i Bystrzycy a wysoka pozycja pozwalała obserwować okolice z innych stron. W pierwszej połowie XIII w. w górnej części zamku wybudowano murowaną z czerwonej cegły wieżę obronno-rezydencjonalną zwana inaczej donżonem czy tez stołpem (słópem). To bardzo cenny zabytek sztuki romańskiej zachowany do dziś w bardzo dobrej kondycji. Wieża ta dała początek murowanej budowie zamku, podnoszac jego walory w zakresie jego doskonałej lokalizacji, a co za tym idzie obronności. Poźniejsza historia zamku Lubelskiego jest bardzo bogata i zwiazana z jego nietypowym zastosowaniem, gdyż w XVI wieku obradował tu sejm polsko-litewski i przez bardzo wiele lat zamek służył jak więzienie, w tym podczas trwania II Wojny Światowej jako więzienie hitlerowskie. Dopiero pod koniec lat 50-tych XX wieku został przeprowadzony remont i przeznaczono Zamek Lubelski na cele kulturowe, w tym Muzeum Lubelskie.
Lublin nie zapomni również tragicznych wydarzeń II Wojny Światowej. W granicach Lublina położony jest niemiecki obóz koncentracyjny na Majdanku, gdzie znajduje się Państwowe Muzeum upamietniające tych, którzy tam odeszli.
Gmina Spiczyn
Gmina Spiczyn leży nieopodal Motelu Pinus. Najbliższe miejscowości Gminy dosłownie z nim graniczą. Wartymi obejrzenia są Otuliny Nadwieprzańskiego i Kozłowieckiego Parku Krajobrazowego oraz bardzo stare Aleje Lipowe przy drogach Zawieprzyce – Charlęż, Jawidz – Lubartów oraz Charlęż – Jawidz, zakwalifikowane jako pomniki przyrody.
Warunki pozwalają na zorganizowanie wycieczek rowerowych oraz spływów kajakowych doliną Wieprza i Bystrzycy, która wpada do Wieprza we wsi Zawieprzyce. Warto zobaczyć zabytki Gminy Spiczyn, między innymi Kościół pod wezwaniem św. Anny w Kijanach, zespoły parkowo – pałacowe w Kijanach i Zawieprzycach czy XVIII- wieczny cmentarz rzymsko-katolicki w Kijanach. Spoczywają na nim krewni Marii Skłodowskiej – Curie. W obrębie gminy znajdują się dwa duże zespoły pałacowo-parkowe: w Kijanach i Zawieprzycach. Barokowy zespół pałacowy w Zawieprzycach, wybudowany dla Atanazego Miączyńskiego oraz XVII-wieczny pozostający niestety w ruinie pałac, którego autorem był Tylmann z Gameren. Sasiaduja przy nim również: Kaplica pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego, murowana oficyna, lamus i brama prowadząca pochodząca także z XVII w. Zespół otacza XIX – wieczny park oraz usytuowana nieopodal jego granic oranżeria.
Dziś w budynkach Zespołu Parkowo- Pałacowego działa siedziba Wiejskiego Domu Kultury. Rozpoczął on działalność w 2007 roku. Organizowane są tu wystawy prac i wernisaże twórców ludowych oraz innych artystów województwa lubelskiego i całej Polski. Drugi zespół pałacowo-parkowy to XIX wieczny, neorenesansowy pałac i oficyna otoczone parkiem, obecnie należące do Zespołu Szkół Rolniczych w Kijanach.
Równina Łęczyńsko-Włodawska
Równina Łęczyńsko-Włodawska jest częścią Polesia Lubelskiego. To kraina jezior, bagien i lasów charakteryzująca się przyrodą zachowaną w niezmienionym od lat stanie. Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie wchodzi w skład utworzonego w 1990 roku Poleskiego Parku Narodowego. Nad niektórymi z jezior istnieją doskonałe warunki do wypoczynku. Jednym z najbardziej znanych i cenionych miejsc na Pojezierzu jest jezioro Białe Włodawskie, nad którym leży miejscowość wypoczynkowa Okuninka. Wspaniale można również wypocząć nad jeziorami Zagłębocze, Piaseczno, Krasne czy Łukcze. Czysta woda, piaszczyste plaże zachęcają do odpoczynku w upalne dni.
Jeziora Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej to również raj dla wędkarzy. Po uiszczeniu odpowiednich opłat w punktach PZW można zaczaić się na grubą rybę. Polesie to bardzo ciekawy kulturowo region Polski. Znajduje się tu wiele starych dobrze zachowanych cerkwi prawosławnych.
Warto również zwiedzić Muzeum Regionalne w Łęcznej mieszczące się w zabytkowej synagodze z połowy XVII wieku. Zachował się wystrój wnętrza – Aron-ha-kodesz (Święta Arka, Szafa Ołtarzowa) z dekoracją stiukową oraz bima, zdobiona polichromią i sztukaterią o cechach późnego renesansu. Muzeum Regionalne powstało w roku 1966 . Jest Oddziałem Muzeum Lubelskiego. Posiada bogate zbiory etnograficzne, numizmatyczne, geologiczne, archeologiczne, artystyczne, judaika oraz zabytki związane z historią miasta i regionu.